Daar gaan we weer, een gerechtje met zoete aardappel ... Iedereen die mij reeds enige tijd volgt, zal mijn voorliefde voor deze groente wellicht kennen. Ik steek het dan ook helemaal niet onder stoelen, noch banken!
Het dochtertje van mijn partner nam afgelopen zomer het - definitieve - besluit zich te converteren tot pescotariër waarbij dierenleed haar grootste motivatie is. Een keuze waar, zowel mijn partner als ik, even onze bedenkingen bij hadden omdat ze, tot voor kort, een echte carnivoor was. Maar hé, ze houdt het hardnekkig vol. En daar kunnen wij enkel maar begrip en bewondering voor opbrengen.
Vandaar dat het aantal vegetarische gerechten wat gestegen is.
Vroeger ondervond ik hiermee best wat moeilijkheden, maar naargelang de ervaring die ik, de afgelopen jaren, heb opgedaan, merk ik dat de mogelijkheden echt eindeloos zijn. Trouwens, gezien het aantal vegetariërs en veganisten enkel blijft stijgen, is het frapant dat je er ook werkelijk constant mee geconfronteerd wordt. Denk maar aan de alsmaar toenemende vegetarische/veganistische foodbloggers, de talrijke kookboeken hieromtrent, de grootwarenhuizen die hun gamma permanent uitbreiden, etc. Vraag en aanbod zijn dus meer en meer in balans!
Mijn partner - Wim - zal ik nooit volledig over de streep kunnen trekken. Want als je het hem vraagt ... dan mag een stukje vlees niet ontbreken.
Desondanks is hij steeds bereid om zijn smaakpapillen het voordeel van de twijfel te geven en daar is hij hen reeds menig keer dankbaar voor geweest.
Ingrediënten:
- 2 grote zoete aardappelen
- 500 gram spinazie
- 400 gram ricotta
- 500 gram champignons
- 250 ml kippenbouillon
- 200 ml melk
- 100 gram gruyère
- 1 teentje look
- Italiaanse kruiden
- Nootmuskaat
- Peper zout
Bereiding:
- Was en schil de zoete aardappelen. Snijd ze in fijne plakjes (manueel of met een machine, maar die heb ik zelf niet).
- Verwijder de steeltjes van de spinazie, indien je, zoals ik, verse spinazie gebruikt. Was de spinazie en laat vervolgens goed uitlekken.
- Borstel de champignons proper, verwijder de steeltjes en snijd in plakjes.
- Stoof een klontje boter aan, plet een teentje look en laat meestoven.
- Voeg kort hierna de spinazie toe en laat op een middelmatig vuur slinken. Breng op smaak met peper, zout.
- Giet de spinazie af en laat opnieuw goed uitlekken, want dit neem heel veel vocht op.
- Smelt, in een andere pan, een klontje boter en stoof de champignons. Breng op smaak met peper, zout en tijm.
- Meng nu de ricotta met de spinazie en voeg eventueel nog wat extra peper en zout toe alsook een snufje nootmuskaat. Als de champignons klaar zijn, zet je ze even opzij.
-
Nu kun je de saus beginnen maken. Smelt een kleine eetlepel boter in een kom. Zodra de boter gesmolten is, neem je de kom van het vuur en voeg je de bloem eraan
toe. Roer goed tot een je een roux bekomt en zet vervolgens terug op het vuur om nu de kippenbouillon en de melk eraan toe te voegen. Blijf continu roeren tot je een dikke, gladde saus
verkrijgt. Voeg de plakjes champignon hieraan toe.
Breng op smaak met peper en zout. - Nu kun je de laagjes aanbrengen waarbij je begint met een laag bestaande uit zoete aardappelplakjes, vervolgens een laagje van het spinazie-ricottamengsel en nadien de champignonsaus. Herhaal dit meerdere malen en eindig met champignonsaus.
- Strooi hierbovenop wat gemalen kaas en kruiden de bovenste laag royaal met Italiaanse kruiden. Dit geeft het kortste een extra lekkere smaak.
- Plaats de lasagne nu in een, op 180°C voorverwarmde, oven gedurende een 20-tal minuutjes - of tot je een gekleurd korstje ziet verschijnen.
Het is perfect mogelijk dat je, bij het uitscheppen, merkt dat de saus wat vloeibaar is en dit niet volledig 'vlekkeloos' verloopt, maar de smaken zit meer dan goed. Het is vooral belangrijk dat de champignonsaus voldoende dik is en je bij het maken van de roux dus zeker niet te veel boter gaat gebruiken of de kippenbouillon/melk gaat opdrijven, want dan is de saus te slap.
Ons vegetarisch fijnproevertje was alleszins vol lof over het gerecht en knikte, na reeds 1 hap, goedkeurend mijn richting uit. Ook ik vond de lasagne heerlijk en heb geen enkel moment vlees gemist. De smakencombo zat dus meer dan goed!
Alleen mijn partner liet terloops wel vallen dat een beetje gehakt geen overbodige luxe was geweest en een mooie aanvulling had kunnen zijn om het gerecht een voltreffer te maken. Smaken verschillen !
Een klassieke lasagne is het zeker niet, maar weliswaar een smaakvolle variant, als je het mij vraagt ...
Smakelijk!
Reactie schrijven