Februari is in zicht en het wordt nu pas echt frisser. Afgelopen week de eerste sneeuwbuien gehad en ik was vergeten wat een ontzettende hekel ik heb aan winterse buien. Begrijp me niet verkeerd. Ik kan oprecht genieten van het feëerieke sneeuwtapijtje waaronder ons prachtige Heuvelland bedekt wordt, maar deze heuveltjes bezorgen me tevens evenveel stress wanneer ik de baan opmoet.
Woensdagmorgen trok ik mijn stoute schoenen aan en begon vol goede moed wat sneeuw te ruimen, mijn auto vertrekkensklaar te maken om vervolgens mijn dochter helemaal in te pakken alsof ze wellicht richting Siberië moest.
Om even te situeren, wij wonen helemaal op het einde van een hellende straat, dus zonder sneeuw- of 4 seasonsbanden, is het altijd even behoorlijk spannend!
Best overtuigd van mijn wagentje en mijn driving skills ging ik de helling tegemoet. Nou, dat ging haast quasi onmiddellijk fout...
Mijn Corsa'tje sputterde tegen als een gek en hoe meer inspanningen ik leverde, des te meer mijn voertuig begon te slippen. Ik wist dat ik zou moeten opgeven en met mijn dreumes op de achterbank verkoos ik geen risico's te nemen... Ik kon mijn wagen nog net zijdelings parkeren, haalde Olivia uit haar stoeltje alsook haar verzorgingstas en keerde vervolgens huiswaarts.
Eenmaal binnen begon ik alle mogelijke opties af te wegen waardoor ik zo spoedig mogelijk op het werk kon geraken (ter info: mijn partner zat in't buitenland voor zijn werk), maar besefte dat er weinig tot geen opties waren.
Na welgeteld een uurtje ging ik mijn buren bezoeken waarvan ik wist dat ze me wellicht een handje zouden toesteken. Maar ook zij hadden reeds 1 auto vastgereden. Omdat aangekondigde sneeuw niet als overmacht beschouwd wordt, was ik meer dan vastberaden om te gaan werken. Dus trok ik nogmaals onze straat in om enkele buren te vragen of ze mijn wagen eventueel wat konden helpen duwen opdat ik het laatste stukje, ondanks alles, toch kon overbruggen.
Het verhaal gaat echter nog een eindje door, want het heeft me dan ook nog behoorlijk wat moeite gekost om het voertuig dan effectief opnieuw gestart te krijgen. But guess what?! Het is mij finaal gelukt. Rond 11u kwam ik opgelucht en voldaan toe op het werk. Reeds aan het piekeren over wat me die avond nog te wachten stond! Het waren enkele pittige dagen, waarin ik mijn wagen een eindje verderop parkeerde om nadien een stukje te voet af te leggen met de verzorgingstas aan de ene arm en mijn dochtertje op de andere arm. Nou, sneeuw is heus niet alles. Plezier geblazen wanneer je met de kinderen nergens heen moet, maar een verdamde heisa wanneer je, heelhuids en tijdig, ergens dient te zijn!
Die dagen beperkte ik mijn boodschappen ook tot het strikte minimum omdat ik zo vroeg mogelijk thuis wilde zijn opdat ik Olivia zo min mogelijk aan de koude wilde blootstellen. Een soepje en enkele boterhammen deden mij na een 3-tal dagen immens verlangen naar een hartverwarmde schotel en ik wist al helemaal wat ik de dag nadien zou klaarmaken: een gratin van royaal gekruide spruitjes, champignons, ham en krieltjes overgoten door een rijkelijke bechamelsaus. Hmm, het water liep me reeds in de mond!
Ingrediënten voor 1 grote ovenschotel:
- 750 gram spruitjes
- 1 bakje champignons (Parijse of Kastanje)
- Krieltjes
- 2 sneden ham van 0.5 cm (type beenham)
- Italiaanse kruiden
- Currykruiden
- Nootmuskaat
- Peper en zout
- 1 EL boter
- 2 EL bloem
- 500 ml volle melk
- 100 gram gruyère
Bereiding:
- Schil de krieltjes en kook ze, in gezouten water, gedurende een 15 à 20-tal minuutjes klaar.
- Gief de krieltjes af en zet de pan opnieuw op het vuur met water om nu de spruitjes te koken. Ook dit zal snel 15 minuten duren. Maar ga tijdig na of ze gaar zijn. Ook de spruitjes mogen nadien afgegoten worden en even uitlekken.
- Laat een flinke klont boter smelten in de kom en stoof de spruitjes aan, op een laag vuurtje. Kruid met peper, zout en wat currykruiden. De spruitjes laat ik toch steevast minimum een uurtje stoven zodat ze echt smeuïg worden en het geeft ook een extra goede smaak af.
- Inmiddels kun je de 2 plakken ham in blokjes snijd. Plaats ze in een kommetje dat je vervolgens in de koelkast zet tot je ze gaat gebruiken.
- Borstel de champignons proper, verwijder de lange steeltjes en snijd in plakjes. Ik gebruikte wat meer dan een bakje van 250 gram omdat ik nog overhad en indien mogelijk mag je best een groter bakje aanschaffen zodat je zeker voldoende hebt. Champignons slinken bij het aanstoven, dus kun je er maar beter voldoende voorzien.
- Smelt een klontje boter in een grote pan en bak de hamblokjes aan.
- Voeg, na enkele minuten, de champignons toe en laat even verder stoven. Kruid inmiddels met peper, zout en wat Italiaanse kruiden.
- Voeg de gestoofde spruitjes alsook de krieltjes toe. Kruid eventueel nog wat extra bij (doe ik doorgaans).
- Giet het geheel over in een grote ovenschaal.
- Nu kun je aan de slag met de bechamelsaus: smelt een grote klont boter op een middelmatig vuur en verwijder van zodra de boter gesmolten is (laat zeker niet bruin worden).
- Voeg nu een 2-tal lepels bloem toe. Even goed mengen met de garde en als je ziet dat een roux verkrijgt, mag de pan terug op het vuur gezet worden.
- Voeg nu de melk, gestaag, toe. Zet het vuur hoger terwijl je wel continu met de garde blijft mengen om op die manier klonter te vermijden. Blijf mengen tot de melk volledig erin gegoten werd en je een consistente saus verkrijgt.
- Haal de saus van het vuur en kruid met peper, zout, nootmuskaat en voeg de gruyère (of andere gemalen kaas) toe.
- Giet de saus bovenop de ovenschaal.
- Strooi nog wat overgebleven kaas on top indien je, net zoals wij lekkerbekken, een fan bent van een knapperig goudgeel korstje. Hier 'vechten' we erom!
- Plaats in een - bij voorkeur voorverwarmde - oven op 180°C gedurende een 20 à 25-tal minuutjes of tot het korstje begint te kleuren.
Wij vinden dit een echt toppertje en komt bij ons, zonder enige twijfel, nog vaker op tafel! Een optimaal winters gerechtje waarvan je - believe me - echt geen genoeg kunt krijgen.
Laat het mij zeker weten wat jullie ervan vonden!
Smakelijk.
Reactie schrijven