Focaccia

Afgelopen zomer aten we regelmatig Italiaanse focaccia. Celine had dit in Delhaize opgemerkt en koos er onmiddellijk eentje uit met zongedroogde tomaten. We besloten het eerlijk te delen en mochten, op basis van de geur alleen al, ervan uitgaan dat het heerlijk zou zijn. De volgende keer namen we er eentje mee met olijven en de keer daarop namen we gewoon van beide versie enkele mee naar huis omdat ook de anderen het heerlijk vonden in combinatie met een tasje soep.

Ik ben hoe dan ook een ontzettend groot broodliefhebster en hoewel het vaak vanwege zijn koolhydraten afgeschreven word, is het voor mij een stukje hemel op aarde dat ik me ongelooflijk moeilijk kan ontzeggen. Maar wanneer je het dan nog eens combineert met een kwaliteitsvolle extra virgin olijfolie en extra Provençaalse toppings, dan kan ik er al helemaal niet meer van afblijven...

Maar de zomer is voorbij en of het nu toeval is of niet, ze zijn minder vaak voorradig in het broodrayon en dus vond ik het hoog tijd om zelf focaccia te maken. Moet lukken, toch? Of toch niet onmiddellijk.... Mijn eerste - ijdele - poging jegens het bakken van dit hemels smaakbommetje, werd geen voltreffer. Helaas! Maar dit lag wellicht grotendeels aan't feit dat ik gebruik maakte van gist dat een dikke 6 maand overtijd was. Ik was ervan overtuigd dat de werking niet zou aangetast zijn omdat ik het als een soort van droogvoeding aanschouwde, maar daar had ik het toch serieus mis. Het deeg werd ontzettend sticky en van rijzen kwam al helemaal niets in huis.

Bij mijn volgend bezoekje aan 't grootwarenhuis nam ik zonder enig twijfelen gist mee en besloot ik het een nieuwe kans te wagen. Ik laat mij toch niet zomaar kennen?!

Gisterenmorgen dook ik reeds om 8u mijn keukentje in om de bakstrijd aan te gaan! Ik heb mij beperkt tot enkel en alleen maar zongedroogde tomaatjes omdat ik het zonde zou vinden te veel ingrediënten te moeten weggooien indien mijn bakpoging op niets uitdraaide. Maar het geluk lachte mij toe en ik moet eerlijk bekennen dat ik ontzettend tevreden was met het finale resultaat. Lekker crispy aan de buitenkant en een fluffy binnenkant, net zoals't hoort! Ik kon na de eerste rijs reeds vaststellen dat het wellicht goed zou komen. Vanbinnen maakte ik vreugdesprongetjes, een klein gelukje mag je dit best noemen.

De geur van basilicumolie, verse tijm en zongedroogde tomaatjes vulde de keuken en woonkamer. Oh, my, wat kan ik ontzettend vrolijk worden van bepaalde geurtjes. Hebben jullie dat ook?

Nou goed, over naar de essentie van deze blog, namelijk het (basis)recept van deze focaccia.

Ingrediënten:

250 gram bloem
3 eetlepels (basilicum)olijfolie (neem bij voorkeur een echte goede extra virgin olijfolie)
1/2 zakje gedroogde gist
150 ml lauw water
Snuf zout
Zongedroogde tomaatjes
Verse kruiden: tijm
Zeezout
Extra olijfolie: om de focaccia in te smeren

Bereiding:

Weeg eerst alle ingrediënten af.
Meng het water met de gist. Zorg er voor dat het water zeker lauw is, anders zal de gist niet goed opgenomen worden.
Meng het bloem met het zout.
Maak een kuiltje in de bloem en voeg hier de olijfolie aan toe en vervolgens het water met de opgenomen gist.
Meng alles goed onder m.b.v. een lepel.
Strooi wat bloem op jouw werkvlak.
Haal nu het deeg uit de kom en kneed stevig door, gedurende een 10-tal minuten, zodat het deeg echt luchtig wordt.
Plaats het deeg nu in een bolvorm terug in de kom en plaats hier een vochtige handdoek bovenop en laat nu 45 minuten rijzen op een warme plaats.
Na 45 minuten zou het deeg 2 keer in volume moeten toegenomen zijn. Stort uit, en kneed nogmaals stevig door.
Neem nu een deegrol en rol in de vorm van jouw bakvorm en leg het deeg nu in die bakvorm.
Maak nu putjes in het deeg en giet wat olijfolie bovenop de focaccia.
Strooi wat zeezout en verse tijm (of andere kruiden naar voorkeur) bovenop de focaccia.
Snijd wat zongedroogde tomaatjes fijn en vul de gaatjes met de focaccia.
Leg nogmaals de vochtige handdoek bovenop het deeg en laat nogmaals een 30-tal minuten rijzen.
Verwijder de handdoek en je zal merken dat het deeg weer gestegen is en de tomaatjes als het ware ietwat naar binnen getrokken zijn.
Plaats nu in een, voorverwarmde, oven op 180°C gedurende een klein halfuurtje. Maar houd in de gaten, want elke oven is verschillend.
Indien je tussenin zou merken dat de tomaatjes dreigen te verbranden, kun je een stuk aluminiumfolie bovenop plaatsen.
Haal uit de oven en laat nu even afkoelen.
Zodra het afgekoeld is, haal je de focaccia uit de vorm en kun je hem versnijden.

Wanneer is het perfect? Nou je moet een krokante buitenkant hebben, maar een zachte, 'fluffy' binnenkant.

Smaakgewijs was hij echt super lekker, zoals een traditionele focaccia hoort te zijn. Alleen hebben we besloten volgende keer toch nog wat extra smaken te voorzien en dan denk'k vast aan pittige kazen, wat extra look, eventueel pesto en/of extra kruiden. Kortom ruim voldoende opties in't vooruitzicht en ik kijk er reeds reuze naar uit om er mee aan de slag te gaan. I'll keep you posted!

Smakelijk.